
بهروز سورن
آن زمان که مسئولین جمهوری اسلامی شبانه و بی صدا و قداره بدست به جان و هستی زندانیان سیاسی و دگر اندیشان تاختند و هزاران تن از انان را بدار آویختند هرگز تصور این نکته که صدای آنان خواموش نخواهد شد را به مخیله سیاه خود راه نمیدادند.
وقتیکه آنان را فوج فوج در گودالهای جمعی مدفون کردند و باز هم در تاریکی و سکوت هیچوقت اندیشه نکردند که خاک آنان نیز بی قرار خواهد بود و امروز برای خاموشی آن ناچار به ویران کردنش هستند.
اما آشکار است که علیرغم قلع و قمع وحشیانه دانشجویان آگاه صدای اعتراض آنان هیچوقت به خاموشی نگرائید و امروز آسمان دانشگاهها دوباره پرستاره است.
ستاره هائی که در سیاهچالهای مخوف و شکنجه خانه های دهشت آور جمهوری اسلامی نیز آرام و قرار نداشته و خروش آزادی خواهی و برابری طلبی انان فضای دانشگاههای ایران را آکنده است.
کینه ذاتی رژیم حاکم نسبت به اندیشه گران و آزادیخواهان امروز شفافتر از هر روز دیگر عیان است. هنوز چند صباحی از هجوم ماموران معذور!! حاکمان به گلستان خاوران نگذشته است که شاهد اجرای طرح دفن کشته شدگان گمنام در صحن دانشگاهها هستیم.