رفراندوم آري، اما پس از - نوشته شده آذر 83

پيشگفتار

به راستي اگر آمريکا حمله کند چکار بايد کرد؟ اگر در مقابلش بايستيم، با رژيم جمهوري اسلامي هم جبهه شده ايم. اگر همراهش به خاک وطن مان حمله کنيم، متهم به ستون پنجم دشمن، و مزدور جهانخواران مي شويم. اگر سکوت کنيم و بگوييم هرچه باداباد، مي شويم منفعل بي وطن. خلاصه معضلي است پيچيده و پر مخاطره. البته نگارنده معتقد است، با در نظر گرفتن کليه جوانب و پيامدهاي سياسي و اقتصادي، احتمال چنين حمله اي روزانه کمرنگ تر مي شود. اما موضع مشخص چه بايد باشد؟ در ابتدا، شايد بهتر باشد به گذشته نظري بياندازيم و از تاريخ بياموزيم. براي لحظه اي، عراق که پيش چشممان پر پر شده است را وارد معادله نکنيم. کمي عقب تر برويم. وقتي که مغول ها به مرز هايمان حمله ور شدند و نتيجه کارشان همان شد که نتيجه ي حمله 2003 آمريکا به عراق. در همان زمان، و پس از حمله چنگيزخان، شهر هاي متعددي بودند که صلاح را بر اين ديدند تا قدم مغول را گرامي داشته و به اين طريق شهر را از کشتار هاي وحشيانه چنگيز و امرايش نجات دهند. البته حتي در آن موارد هم شهروندان بسياري قرباني شده و از دم تيغ مغول گذشته، و يا به بيگاري کشيده شده و سرباز دم توپ شدند. شهرهايي هم که در مقابل يورش مغول شجاعانه مقاومت کردند، نتيجه اي نگرفتند به جز کشته شدن و با خاک يکسان شدن شهر ها. از شهر هاي پر جمعيت و متمدن خراسان جز خاطره اي بجاي نماند. البته نتايج مثبت اين حمله سرنگوني حکومت خوارزمي (البته پس از سالها جنگ و گريز بازماندگان محمد خوارزمي – جلال الدين و امثالهم)؛ و سقوط خلافت عباسي بود. اين نکات مثبت تا زماني مبارک بودند (اگر کشتار و ويراني هاي نجومي مغول را براي لحظه اي به حساب نياوريم) که قدرت مقتدر مذهبي-اسلامي منحل شده بود – هرچند که آلترناتيوش ياساي چنگيزي شد. به هر روي، ديري نگذشت که با نفوذ طبقه ي اليت و سياس زمانه (از جمله خواجه نصيرالدين طوسي و خواجه رشيدالدين فضل الله همداني، ساوجي...) نه تنها ياساي چنگيزي رنگ باخت و تبديل شد به ياساي غازاني ووو، بلکه ايلخان هايي که پس از چنگيز قدرت را بدست گرفته بودند به مسيحيت و اسلام گرويدند.

ادامه مطلب>>>>