آنها هم فراموش نمی کنند ...

[چپ و راست، 6 خرداد 1388]

گلرخ جهانگیری

یادم می‌آید که چند سال پیش وقتی برنامه "یاران من" را که به یاد زندانیان سیاسی و بزرگداشت کشته شدگان توسط جمهوری اسلامی است را اجرا کردیم، چند نفری به ما اعتراض کردند و گفتند "تا کی باید از مرده‌ها حرف زد؟"، "بس است!" سالها گذشته است، گریه و زاری تا کی؟" "ما دیگر طاقت غم نداریم." آری آنها بخشی از واقعیت را می‌گفتند. اما بدون نگاه به گذشته چگونه می‌توان آینده را ترسیم کرد؟ مگر کسانی که از همه‌ی توانشان استفاده می‌کنند تا جلوی "فراموشی" را بگیرند، خیلی در مقابل غم پرطاقتند؟ تمام لحظه‌ها را با این افکار و سوال‌ها و قیاس‌ها گذراندم.

ادامه مطلب>>>>