نامه ای از نطنز

نامه ای که در زیر می خوانید را چند روز پیش دریافت کردم که فکر کردم منتشر کنم.
با سپاس

علی ناظر - 5 خرداد 1388
وبلاگ چپ و راست
chaporats@ymail.com
___________________________________________________

مطمئن هستم که شما از سانحه نطنز در دی ماه سال گذشته با خبر هستید. اگر چه رسانه ها به آن اشاره ای نکرده و دولت آن را تأیید نمی کند اما من رابط مطمئنی دارم که از وقوع این حادثه اطلاع داده است. او می گفت که این حادثه دهشتناک در نیروگاه نطنز باعث شد همه کارمندان تا زمانی که کارشناسان دلیل آن را بیابند به خانه فرستاده شوند. می دانم در ۲۴ دی ماه اختلال در نیرو مسبب از کار افتادگی ماشین آلات مهم در تأسیسات غنی سازی اورانیوم در نطنز شد که در نتیجه آن، یک خاموشی ۳ ساعته در نطنز و شهرهای اطراف رخ داد. ظاهراً این حادثه مسبب خاموشی در نطنز و تخریب تأسیسات مهم هسته ای شد. شانس آوردیم که نطنز تنها تأسیسات غنی سازی است و نه یک نیروگاه هسته ای. اگر نطنز یک نیروگاه هسته ای بود الان اینجا نبودیم که در موردش بنویسیم.
خاموشی های تنها مشکل صنعت هسته ای کشور نیست این معضل روزمره ماست. وقتی خاموشی ها رخ می دهد جرم و جنایت بالا می رود و بازدهی پائین می آید. حالا دولت درصدد بالابردن قیمت نیرو بوده که ما مصرف کنندگان را وادار به صرفه جویی نماید. مثل همیشه پانسمان و نه درمان!
مشکل من با بی برقی را خیالی نیست! هر روز هم با این داستان می توانم سر کنم. اما مشکل خاموشی در تأسیسات هسته ای است که خواب از چشمانم ربوده است. تابستان گذشته خاموشی ها مرا تا صبح بیدار نگه داشت نه به دلیل اینکه کولر کار نمی کرد بلکه انتظار مرگی تلخ تر از زندگی فعلیمان و یا فجیع تر از آن زندگی پس از یک سانحه اتمی بود که تا صبح مرا بیدار نگاه می داشت.

سپاسگزارم